عَنِ الامام الصَّادِقِ – عَلَیْهِ السَّلام – قالَ: الصُّومُ یُمِیتُ هَوی النَّفْسِ وَ شَهْوَتَ الطَّبْعِ وَ طَهارَةَ الْجوارِحِ وَ عِمارَةَ الظَّاهِرِ وَ الْباطِنِ وَ الشُّکْرَ عَلی النِّعَمِ وَ الْاِحْسانَ إلی الْفُقَراءِ وَ زِیادَةَ التَّضَرُّعِ وَ الْخُشُوعِ وَ الْبُکاءِ و حبل الالتجاء الى الله، و سبب انکسار الهمة، و تخفیف الحساب، و تضعیف الحسنات(مصباح الشریعه، مبحث صوم ؛ بحار الأنوار / ج 93 / ص 254). امام صادق – علیه السلام – فرمود: روزه خواهش های نفسانی و طبیعت شهوانی را می کشد (تضعیف می کند) و موجب پاکی اعضای بدن و آبادانی ظاهر و باطن انسان و مایه شکر بر نعمت و احسان به فقراء و عامل افزایش تضرّع و خشوع و گریه (و ناله به درگاه پرودگار )است و همچنین سبب تمسّک و روی آوردن به ریسمان محکم الهی و فروکش کردن هموم و تخفیف در حساب و مضاعف گشتن حسنات است.
