به نام خدا
آیا میشود سالم بشویم و جوان بشویم و با همه بیماری ها خداحافظی بکنیم؟؟!!!
بااتوفاژی این کاررا امکان‌پذیرمیباشد
اتوفاژی یعنی خود خوری که پدیده بسیار مهمی است چون سلول های خراب و مریض و ضعیف و تخریب شده و جهش یافته و سرطانی شده و سلولی که داره تومور میشه و سلولی که سموم داره و سلولی که حالش خوب نیست را پاکسازی می کنه ولی دفع نمیکنه بازیافت می کنه و مواد سمی آن را خارج میکنه و سلول جوان و سالم و تازه تولید میشه
اتوفاژی این کار را می کنه اتوفاژی درحالت عادی فعالیت آن خیلی اندک است
اتوفاژی از ۱۲ ساعت به بعد که سوئیچ متابولیسم صورت میگیرد و در کتوزیس می‌رویم روشن میشود هر چقدر از ۱۲ ساعت تایم غذا نخوردن را بیشتر کنیم یعنی به ۱۳ ساعت ۱۴ ساعت و یا ۱۶ ساعت گرسنگی کشیدن خود را برسانیم اتوفاژی تازه فعالیت آن بیشتر میشود از طرفی سلول‌های سرطانی ۱۰ برابر سلول های عادی انسولین رسپتور یا گیرنده قند دارند
بزرگترین دوست سرطان قند می باشد البته قند مصنوعی نه قند طبیعی
لیمو ترش هم قند دارد اما این قند خوب است قند و شکر مصنوعی منظور است شکلات و نوشابه و شیرینی قنادی بهترین دوست سرطان هستند بهترین دوست سرطان قند است البته قند مصنوعی
وقتی شما در کتوزیس هستیدیعنی بیش از ۱۲ ساعت هیچ چیز نمی خورید هیچ مقدار قند درخون و کبد نمانده و سلول‌های سرطانی از گرسنگی میمیرند
قند دیگری در کار نیست و اتوفاژی به راه می‌افتد و سلول های سرطانی را می‌خورد به سلول‌های سالم هیچ کاری ندارد فقط سلول مریض را می‌خورد بنابراین اتوفاژی باعث میشود جوان و سالم شویم و نسوج جدید می شود و حال فرد خوب میشود
برای فعال شدن اتوفاژی ۱۲ ساعت کافی نمی‌باشد تایم گرسنگی کشیدن باید طولانی تر شود آیا الزام دارد که ما ۱۶ ساعت خودرا گرسنگی بدهیم الزام ندارد ولی خوب این امکانات را از دست می‌دهیم یکی از برجسته‌ترین محققین دنیا در زمینه روزه می گوید در وضعیت گرسنگی شدید موجود زنده در وضعیت هایلی پروتکتدیعنی شدیدا حفاظت شده قرار می گیرد
وسن افزایش پیدا نمی کند برای همین ضریب طول عمر بالا می رود
برای همین است که ما وقتی کمتر می خوریم حدود ۳۰ درصد طول عمر ما بیشتر میشود در همه جانوران از تک سلولی تا انسان این قانون برقراراست
این محقق می گوید روزه در بیماران سرطانی به شدت از سلول‌های سالم محافظت میکند به گونه‌ای که حتی با ترکیبی از داروهای بسیار قوی این کارامکان پذیر نمی باشد و سموم حاصل از سلول های سرطانی و شیمی درمانی را از بدن بیرون می‌برد
شاید الان بهتر جملات ابن سینا برای ما قابل درک باشد ابن سینا هزار سال پیش گفته اما الان ما درک می‌کنیم او گفته بود به سرطان تیغ نزنید چرا که وحشی می شود به سرطان گرسنگی دهید تا درمان شود الان این را می‌فهمیم و در جای دیگر بوعلی سینا می‌گوید
اجعل غذائک فی کل یوم مره والشفاء فی الانهضام
یعنی می‌گوید در ۲۴ ساعت شما یک بار غذا بخورید اگر شفا می‌خواهید شفا با داشتن هضم خوب بدست می آید
پس ما که سه بار در روز غذا می خوریم چطور می خواهیم از بیماریها نجات یابیم و در امان باشیم
وقتی سالم باشیم شاید ۲ بار غذا خوردن درروز هم اشکال نداشته باشد اما یک بیمار برای رسیدن به سلامتی باید یک بار در شبانه روز غذا بخورد این را استاد طب یعنی بوعلی سینا می‌گوید که با علم امروز هم به آن دستیابی پیدا کرده‌اند
علم روز می‌گوید ۱۶ ساعت گرسنگی کشیدن لازم است تا وارد کتوزیس شویم
از۱۲ساعت گرسنگی کشیدن به بعد سوئیچ متابولیسم صورت میگیرد
که این می شود همان یک بار در روز غذا خوردن که بوعلی سینا گفته است بنابراین میبینیم علم طب بسیار ساده است اگر امام معصوم فرمودند کل طب در یک آیه قرآن آمده است و آن آیه این است که بخورید و بیاشامید اما اسراف نکنید میبینیم واقعا حقیقت همین مطلب است با گرسنگی دادن به بدن می‌توان به سلامتی رسید باید کم خورد و خوراک طیب و پاک خورد
یعنی خوراکی که ساخته خود خداوند متعال است آنگاه سلامتی و جوانی و شادابی به ما برمی‌گردد و از همه درمان ها و داروها بی‌نیاز می‌شویم
پیامبر گرامی اسلام هم فرمودند معده خانه همه درد هاست و امساک یعنی غذا نخوردن و پرهیز از غذا بالاتر از همه داروهاست حضرت عیسی مسیح فرمودند فقط با روزه و دعا شیطان دست از سر شما بر می دارد
مهاتما گاندی گفته روزه واقعی بدن وذهن و روح را پاک میکند افلاطون گفته من برای کارایی بیشتر جسمی و ذهنی روزه میگیرم
پاراسلسیوس که از پدران علم پزشکی است می‌گوید روزه بزرگترین درمان و پزشک درون است.
این بحث خوراک است که رمز و رازش بیان شد از دو جهت دیگر بایستی ما برنامه‌ریزی لازم را انجام دهیم یکی بحث روحی و روانی و یک بحث تحرک است بایستی راههای آرامش روح را پیدا کنیم و برای خودمان آرامش روحی کامل برنامه‌ریزی بکنیم و ذهنی قوی و پرتوان برای خود درست کنیم و حرکات متناسب را بشناسیم و برای خود برنامه ریزی کنیم که با این سه بال میتوانیم خود را به جوانی روح و جسم برسانیم با کمک گرفتن از پروردگار متعال
حافظ » غزلیات »
غزل شمارهٔ ۱۶۴
نفسِ بادِ صبا مُشک فشان خواهد شد
عالَمِ پیر دگرباره جوان خواهد شد
ارغوان جامِ عقیقی به سمن خواهد داد
چشمِ نرگس به شقایق نگران خواهد شد
این تَطاول که کشید از غمِ هجران بلبل
تا سراپردهٔ گل نعره زنان خواهد شد
گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر
مجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شد
ای دل ار عشرتِ امروز به فردا فکنی
مایهٔ نقدِ بقا را که ضِمان خواهد شد؟
ماه شعبان مَنِه از دست قدح، کاین خورشید
از نظر تا شبِ عیدِ رمضان خواهد شد
گل عزیز است غنیمت شِمُریدَش صحبت
که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد
مطربا مجلسِ انس است غزل خوان و سرود
چند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شد؟
حافظ از بهر تو آمد سویِ اقلیمِ وجود
قدمی نِه به وداعش که روان خواهد شد
