از خود بیرون آمدن

بسم الله الرحمن الرحیم

انسان تا زمانی که دغدغه خودش را دارد به فکر خودش است و خودش را بخواهد باید غم و غصه را از خود دور کند خود را شاد نگه دارد تا انرژی داشته باشد

اما زمانی که از خود بیرون آمد و دغدغه دیگران را خواست داشته باشد و درد دیگران را حس کرد آنگاه نمی‌تواند بیخیال باشد و خودش را شاد نگه دارد و همواره در تلاش و تکاپو است در فکر است حزین است و غمگین است چون در فکر آن است که دیگران را شاد کند بیخیال نیست و برای شاد کردن دیگران کار مشکل تر از این است که خودش را بخواهد شاد نگه دارد و لذا این دو چهره از انسانها میباشد که اگر انسان در حال خودش باشد میتواند شاد باشد و اگر انسان در فکر دیگران باشد نمی تواند بیخیال باشد

بلکه بایستی تفکر کند و راه کمک به دیگران را پیدا کند